Suatu hr, ada seorang tua muncul d hadapan rumah salah seorang jiran rumah mak sy. Dia berdiri d hadapan rumah mrk sambil mbaca surah Al Quran (hafalan) d dpn pintu pagar. mrk yg pd mulanya berada d luar drp pintu rumah, cepat2 masuk k dlm rumah serta mnutup pintu rumah tanpa mgindahkn org tua yg berada d dpn pintu pagar rumah mrk…
Org tua itu, kmudiannya.. bjalan k rumah2 jiran yg lain, ttp tiada pnghuni dan akhirnya mnuju k rumah kami. Apabila tiba d rumah kami, beliau bdiri d hdpn pintu pagar dgn mbaca (hafalan) Surah …
setelah mlihat beliau, ibu & ayah mjemput beliau masuk. Setelah masuk, beliau memohon - “boleh x, tok wan nak mintak ayaq sejuk skt, dahaga sgt2 ni” mak sy pun semawa nk bancuh kopi, beliau mnolak “x pyh la susah2, ayaq sejuk jd la.. “ mak sy diam2 bancuh kopi jgk & ada skt roti 4 sagi, dihidangkn bersama kpd beliau …
Org tua itu mmg klihatan berumur & agak uzur. tp mak sy lihat, dia seorang yg bersih. wlupun hanya memakai kain pelikat, baju kurung & bserban, tp beliau nampak kemas & bersih. mak sy kata, mmg nampak spt org yg rajin solat - bersih muka, telinga, tgn & kuku2nya jg sgt bersih ...
mak & ayah sy b’ia2 mpelawa beliau utk mkn nasi d rumah, namun beliau bsungguh2 mnolak shingga mak & ayah sy tpaksa mngalah (padahal waktu 2, mak & ayah pun mmg agak susah & jika hendak mjamu beliau, mmg agak terasa kberatannya krn waktu 2 lauk xdak, hanya ada baki2 beras utk dbuat moi sj) …
x semena2, beliau bkata “ish, takdak2 pn (mknn), semawa org mkn jgk. Tkasih byk la no …” mak & ayah sy pn khairann dlm hati, bgmna beliau tahu yg d rumah kami tiada mknn ?
Pd masa 2 lah beliau mceritakn ttg layann yg dterima drp jiran kami td. Mak & ayah sy terasa sedih hingga hampir mnitiskn air mata bila mdengar cerita beliau
Beliau btanya “ada lg ka rumah lepas lrg ni ?” mak sy mjawap “ada, tp takut x larat nak jalan kot, byk lrg lg. ni baru lrg 3, semua ada 12 lrg” … beliau tdiam, seolah2 akur dgn k’uzuran beliau x mgizinkn …
Setelah selesai mkn, beliau pun memohon “ni tok wan mintak halal na makan & minum ni”, mak sy terus bkata “sy x niat apa2 pun, mmg ikhlas nak jamu ni …” kmudian beliau bkata “btuah la rumah ni no, dgn isi2 dia skali” setelah mminta diri & bg salam, beliau pun keluar mll pintu pagar.
Dlm bbrp saat slepas beliau melepasi pintu pagar, tiba2 tlintas d hati mak sy utk melihat beliau, menuju ke arah mana ? mak sy tkejut setelah mlangkah keluar keluar drp pagar, krn bila dlihat sekeliling bhg jln (yg lapang & x thalang pandangan sejauh mata mmandang) beliau telah tiada. Mngikut logic akal, x mgkn seorang yg bgtu brusia akan berlari pecut 100meter utk hilangkn diri drp pandangan org. jarak utk sampai ke lrg yg tdekat pun +/- 50 meter & x tlindung dr pandangan
x lama slepas pristiwa 2 lah, sy mgajukn niat sy utk bhenti keja & hidup kami mula brubah mjadi > baik
Manakala, jiran kami yg mnutup pintu & x mgindahkn khadiran beliau… telah mjadi porak peranda. Dmulai dgn anaknya sendiri yg mcuri brg2 dlm rumah ibu bapanya sendiri (siap angkut lori plk 2) kmudian pniagaan yg mrk jlnkn selama ini, smkn mrosot shingga kini
Org tua itu, kmudiannya.. bjalan k rumah2 jiran yg lain, ttp tiada pnghuni dan akhirnya mnuju k rumah kami. Apabila tiba d rumah kami, beliau bdiri d hdpn pintu pagar dgn mbaca (hafalan) Surah …
setelah mlihat beliau, ibu & ayah mjemput beliau masuk. Setelah masuk, beliau memohon - “boleh x, tok wan nak mintak ayaq sejuk skt, dahaga sgt2 ni” mak sy pun semawa nk bancuh kopi, beliau mnolak “x pyh la susah2, ayaq sejuk jd la.. “ mak sy diam2 bancuh kopi jgk & ada skt roti 4 sagi, dihidangkn bersama kpd beliau …
Org tua itu mmg klihatan berumur & agak uzur. tp mak sy lihat, dia seorang yg bersih. wlupun hanya memakai kain pelikat, baju kurung & bserban, tp beliau nampak kemas & bersih. mak sy kata, mmg nampak spt org yg rajin solat - bersih muka, telinga, tgn & kuku2nya jg sgt bersih ...
mak & ayah sy b’ia2 mpelawa beliau utk mkn nasi d rumah, namun beliau bsungguh2 mnolak shingga mak & ayah sy tpaksa mngalah (padahal waktu 2, mak & ayah pun mmg agak susah & jika hendak mjamu beliau, mmg agak terasa kberatannya krn waktu 2 lauk xdak, hanya ada baki2 beras utk dbuat moi sj) …
x semena2, beliau bkata “ish, takdak2 pn (mknn), semawa org mkn jgk. Tkasih byk la no …” mak & ayah sy pn khairann dlm hati, bgmna beliau tahu yg d rumah kami tiada mknn ?
Pd masa 2 lah beliau mceritakn ttg layann yg dterima drp jiran kami td. Mak & ayah sy terasa sedih hingga hampir mnitiskn air mata bila mdengar cerita beliau
Beliau btanya “ada lg ka rumah lepas lrg ni ?” mak sy mjawap “ada, tp takut x larat nak jalan kot, byk lrg lg. ni baru lrg 3, semua ada 12 lrg” … beliau tdiam, seolah2 akur dgn k’uzuran beliau x mgizinkn …
Setelah selesai mkn, beliau pun memohon “ni tok wan mintak halal na makan & minum ni”, mak sy terus bkata “sy x niat apa2 pun, mmg ikhlas nak jamu ni …” kmudian beliau bkata “btuah la rumah ni no, dgn isi2 dia skali” setelah mminta diri & bg salam, beliau pun keluar mll pintu pagar.
Dlm bbrp saat slepas beliau melepasi pintu pagar, tiba2 tlintas d hati mak sy utk melihat beliau, menuju ke arah mana ? mak sy tkejut setelah mlangkah keluar keluar drp pagar, krn bila dlihat sekeliling bhg jln (yg lapang & x thalang pandangan sejauh mata mmandang) beliau telah tiada. Mngikut logic akal, x mgkn seorang yg bgtu brusia akan berlari pecut 100meter utk hilangkn diri drp pandangan org. jarak utk sampai ke lrg yg tdekat pun +/- 50 meter & x tlindung dr pandangan
x lama slepas pristiwa 2 lah, sy mgajukn niat sy utk bhenti keja & hidup kami mula brubah mjadi > baik
Manakala, jiran kami yg mnutup pintu & x mgindahkn khadiran beliau… telah mjadi porak peranda. Dmulai dgn anaknya sendiri yg mcuri brg2 dlm rumah ibu bapanya sendiri (siap angkut lori plk 2) kmudian pniagaan yg mrk jlnkn selama ini, smkn mrosot shingga kini
No comments:
Post a Comment